Tag Archives: Solidarność
Kim oni byli, kim są? Kto nami rządzi?
Radziecki okupant nie dowierzał Polakom, nawet, a może zwłaszcza, polskim komunistom. Stawiał raczej na „bezpartyjnych fachowców”, do których zaliczali się przede wszystkim ubeccy oprawcy niepolskiego pochodzenia, ale w polskich, oficerskich mundurach.
„Solidarność” w roli ZOMO-wca? Na marginesie ustawy o zakazie handlu
Choć ustawa ograniczająca handel w niedzielę na dobre jeszcze nie weszła w życie, już widać, że wkrótce będzie wymagała nowelizacji. Szybkie uchwalanie ustaw oraz ich równie szybkie nowelizacje, stały się chyba ulubionym sportem rządzących.
Zmarł Andrzej Kralczyński – legenda podziemia z Podbeskidzia
Urodzony w 29.07.1943 roku w Warszawie zmarł w Bielsku-Białej w dniu 21 sierpnia 2016 roku po ciężkiej chorobie niezłomny Związkowiec NSZZ "Solidarność" Andrzej Kralczyński syn żołnierza Armii Krajowej, Powstańca Warszawskiego. Andrzej Kralczyński stał się ikoną NSZZ "Solidarność" Fabryki Samochodów Małolitrażowych.
Nie wprowadzajmy za szybko wolnej niedzieli
Do końca sierpnia trwa zbieranie podpisów pod obywatelskim projektem ustawy ograniczającej handel w niedzielę. Idea ta cieszy się poparciem wielu środowisk, w tym Kościoła oraz rządu. Wprowadzenie w życie niektórych zapisów ustawy w brzmieniu zaproponowanym przez inicjatorów – „Solidarność” – może mieć jednak szereg negatywnych konsekwencji. Ponadto Stanisław Szwed, wiceminister rodziny, pracy i polityki społecznej, ostrzega, że wprowadzenie ograniczeń już od początku 2017 roku może okazać się niemożliwe.
Dlaczego prof. Rzepliński nie chwali się swoją przynależnością do PZPR?
Mam taki charakter, że nie potrafię być obojętny na ludzką krzywdę, ani na kłamstwa medialne. Zatem gdy przez wszystkie telewizje zarówno publiczne jak i prywatne przetoczyła się kampania lamentu i histerii nad rzekomym zamachem na nieskazitelność i kryształową osobowość Prezesa Trybunału Konstytucyjnego prof. Andrzeja Rzeplińskiego, to postanowiłem też coś zrobić dla poznania całej prawdy.
Angela nieugięta czy Angela marionetka?
Strefa Schengen sypie się na naszych oczach. Wystarczyło tylko kilkaset tysięcy ludzi przekraczających nielegalnie granice, aby obrócić w perzynę odmienianą przez wszystkie przypadki europejską solidarność i ukazać, że była ona jedynie domkiem z kart i „owocem pychy lewicowych intelektualistów”.
Apokalipsa według Pawła czyli tow. Gierek wiecznie żywy
Wydawnictwo WEKTORY przyzwyczaiło już do tego, że zaskakuje swoimi kolejnymi publikacjami. Zawsze są to książki unikatowe, takie, od których inne wydawnictwa raczej stronią, bądź nie są zainteresowane z uwagi na niedopasowanie do obowiązujących oficjalnie trendów. WEKTORY zaskoczyły i tym razem.
Związki zawodowe – ofiary własnych metod
A miało być tak pięknie... Długi rosną, gospodarka się wali, na socjał brak kasy, więc związki zawodowe umyśliły sobie ponownie wystąpić w roli męża opatrznościowego. I poszły na wojnę z rządem domagając się jego dymisji. Ba, na wrzesień zapowiedziały zablokowanie Warszawy, chociaż nie bardzo wiadomo, co im to miasto i jego mieszkańcy złego zrobili?
Ruch Narodowy nie dopuści do uczczenia Jaruzelskiego w sejmie
Tysiące internautów zapowiada, że poprze akcje „Zablokuj komucha”. Organizatorem akcji jest Ruch Narodowy oburzony tym, że Sojusz Lewicy Demokratycznej ma zamiar sprofanować budynek polskiego parlamentu urządzając fetę ku czci zbrodniarza Jaruzelskiego.
1 i 3 maja w stanie wojennym: walki uliczne w Warszawie
W czasie obchodów 1 i 3 maja, należy pamiętać o tych działaczach antykomunistycznej opozycji, których boje uliczne z komunistyczną dyktaturą Jaruzelskiego obligują do dalszej wytężonej walki o dobrobyt dla Polaków i niepodległość dla Polski. O tych, którzy za wierność wolnej Polsce zapłacili swoim życiem i zdrowiem.
Zupełnie inny miała przebieg miały niezależne obchody 3 mają 1982. Milicja Obywatelska nie musiała już ochraniać oficjalnego pochodu i mogła się skupić na pacyfikowaniu polskich patriotów. Tajniacy z Służby Bezpieczeństwa wraz z nieumundurowanym aktywem z ORMO wmieszani w tłum manifestantów "Solidarności" rozsiewali dezinformacje, wszczynali bójki, pomagali milicjantom wyłapywać manifestantów. Był to jednak dopiero początek terroru. Brutalny atak MO na liczniejszych niż dwa dni wcześniej manifestantów zaowocował zamordowaniem przez milicjantów 3 osób. Milicjanci wbrew zakazom strzelali z granatników (przeznaczonych do wystrzeliwania granatów z gazem) do demonstrantów drobnymi kamieniami i potłuczonym szkłem co dotkliwie kaleczyło ostrzeliwanych opozycjonistów. Walki między Polakami a milicjantami trwały od Ronda Waszyngtona do Starego Miasta, od Powiśla do Woli. Podczas walk demonstranci zbudowali liczne barykady. Na 20.000 demonstrantów milicja zatrzymała 271 osób. Odziały ZOMO biły, ostrzeliwały granatami gazowymi i płonącymi racami. Do pacyfikacji używano działek wodnych (umieszczonych na wozach Hydromil 2 zbudowanych na podwoziu Jelcza i zabierających do 10.000 litrów wody). Zomowcy wstrzeliwali granaty gazowe do klatek mieszkań i przez okna do samych mieszkań. Przez wiele godzin po zakończeniu walk warszawskie Stare Miasto było zagazowane. Płonąca rakietnica wystrzelona przez zomowca podpaliła Muzeum Historyczne na Starym Mieście. 3 maja milicja zatrzymała 290 osób (271 demonstrantów oraz 19 przygodnych osób). Zatrzymani podczas przesłuchań byli bici. Zaniepokojone licznym udziałem warszawiaków w protestach władze, wprowadziły do 30 czerwca godzinę milicyjną i ponownie odcięły łączność telefoniczną.
Pierwsze dni stanu wojennego
Przez cały rok 1981 Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Ministerstwo Obrony Narodowej przygotowywało w najdrobniejszych szczegółach (od ilości niezbędnych miejsc w izbach dziecka dla dzieci internowanych opozycjonistów, do rozkład pomieszczeń budynków przeznaczonych do pacyfikacji) wprowadzenie Stanu Wojennego. Władze planowały powołanie do życia nowej Solidarności całkowicie kontrolowanej przez Tajnych Współpracowników, TW mieli do władz wybrać innych TW.
Zapaść Ubezpieczeń Społecznych
Odwracając złośliwe porzekadło optymista, to też pesymista, tylko niedoinformowany. Założenie, że można zmienić ustroju gospodarczego pozostawiając rozwiązania systemu ubezpieczeń społecznych odziedziczone po PRL – u właśnie jest poddawane bezlitosnej weryfikacji. Jeden z najgorszych poziomów opieki medycznej czy niewydolność systemu emerytalnego potwierdzają wyśmiewane dotąd obiekcje różnych wolnorynkowych „oszołomów”.
Gdy w 2007 r. Donald Tusk zapowiadał „politykę miłości” najwyraźniej zapomniał o banalnej prawdzie, że miłość jest ślepa. Dzisiaj, wraz ze słabnącym blaskiem propagandy sukcesu społeczeństwo powoli odzyskuje wzrok najwyraźniej odkochując się we władzy, a nie ma nic gorszego, niż zwiedziona miłość. Do ludzi nagle dotarło, że przez lata byli oszukiwani mirażem „zielonej wyspy”, a tymczasem władza jednostronnie zmienia warunki umowy. Przy czym, w odróżnieniu od umów komercyjnych, tutaj nie ma możliwości wypowiedzenia umowy „ubezpieczenia na wypadek osiągnięcia wieku emerytalnego”.
Kolejne „reformy” emerytalne rządu to nic innego jak „oszczędności”, które wszelako nie idą w parze z obniżaniem tzw. składek. Najpierw wielka batalia o wysokość składki odprowadzanej do OFE. Potem – kwotowa waloryzacja świadczeń (71 PLN minus podatek), na której miało „skorzystać” 59% beneficjentów. Wreszcie – podniesienie wieku emerytalnego.
To wszystko pół biedy, gdyby choć politycy mieli odwagę powiedzieć prawdę, a nie karmić ludzi propagandowymi frazesami. Na to jednak władza opierająca swą politykę na propagandzie zdobyć się nie może, więc dalej jesteśmy karmieni bzdurami. Już to, że podniesienie wieku emerytalnego „przyczyni się do zwiększenia nowych miejsc pracy i nowych inwestycji”, choć logicznie rzecz biorąc w sytuacji zwiększenia ilości „rąk do pracy” raczej wzrośnie bezrobocie. Kolejny „koronny” argument – że „aby zrekompensować utrzymanie obecnego wieku emerytalnego […] należałoby, według partii rządzącej, podnieść podatek VAT […] do 30 proc.”. Jakby emeryci nie płacili VAT – u.
Z kolei związki zawodowe sugerują likwidację tzw. umów śmieciowych, najwyraźniej ignorując wpływ klina podatkowego na stopę zatrudnienia. W sytuacji, gdy 43,7% osób w wieku produkcyjnym jest biernych zawodowo, czyli nie płaci ZUS, zaś bezrobocie wśród młodych ludzi poniżej 25. roku życia wynosi 27% to niewątpliwie jest to odważny krok naprzód. Nawet bardzo odważny zważywszy, że stoimy nad przepaścią. A przecież wydolność systemu ubezpieczeń społecznych zależy nie tylko od dynamiki demograficznej (o czym przekonują eksperci), ale w równie dużym stopniu od kondycji gospodarki, w tym – właśnie stopy zatrudnienia.
O tym, że wielkość „klina podatkowego”, który w Polsce jest stosunkowo wysoki na tle UE, ma znaczący wpływ na stopę zatrudnienia, napisano już bardzo dużo. Niestety, politycy najwyraźniej tej zależności nie rozumieją, podobnie jak protestujący przed Sejmem związkowcy, i proponują np. wprowadzenie „podatku tramwajowego”, z którego wpływy, znając życie, w takim samym stopniu zostaną przeznaczone na finansowanie transportu miejskiego, co podatek drogowy na infrastrukturę drogową. Cóż, w każdym razie w konflikcie rząd – związkowcy widać jakąś płaszczyznę porozumienia.
Różowe okulary, które ponoć miłość zakłada, najwyraźniej zmatowiały. Z drugiej strony – ponoć najlepszym lekarstwem na miłość od pierwszego wejrzenia jest spojrzeć uważnie po raz drugi, bynajmniej nie jak proponuje premier – z góry. Wygląda na to, że Polacy właśnie przerabiają ten etap.
Wygląda też na to, że jedynym konsumentem miłości Polaków do PO będą OFE. Dłuższy okres składkowy, krótszy okres pobierania świadczeń... A przecież, nawet gdy nasz system emerytalny szlag trafi, to przecież nikt się nie odżegnuje od wykupu Obligacji Skarbu Państwa, w które przecież OFE zgodnie z ustawą „inwestują” większość składek. To by było niehonorowe, prawda?
Michał Nawrocki
Fot.: internet
