Europride 2110

Tuż po przemarszu Europride 2110 zaczęły napływać z całego świata ostre protesty organizacji broniących praw uciskanych Innych Istot. Na pierwszą linię wysuwały się noty Unii Zielonego Pokoju i Fundacji Dzikiego Życia na Świecie, a także Światowego Związku Postępowych Proktologów.
Wszyscy podkreślali nieludzkie cierpienia milionów drobnoustrojów, które w wyniku podnoszenia do rangi europejskiej dumy blokady faeces, gnieździć się musiały w wąskich kanałach jelit. Sprawcami, wg protestujących, byli dominujący w społeczeństwie homoseksualni osobnicy zbliżeni mimo interwencji genetycznych ostatnich dziesięcioleci do homo sapiens płci męskiej, którzy uczyniwszy ze swoich – za przeproszeniem – mentula rodzaj korka wtykanego per rectum, uciskali bezlitośnie niewinne Inne Istoty rechocząc przy tym z uciechy. Przyczyną tych, jak to określili protestujący, „prześladowań i jawnej dyskryminacji” był, jak się przypuszcza, drobny rozmiar Innych Istot, a także unoszący się w raz z nimi specyficzny zapach faeces.
Światowy Związek Postępowych Proktologów zapowiedział dochodzenie w sprawie nieznanych losów tych części faeces, które utknęły w pułapce praeputium każdego ze sprawców. Tematem zajął się już Wydział Innych Istot ONZ.
Rzeczniczka d/s Całkowitej Równości wyraziła oburzenie natężeniem tych zbrodniczych praktyk u paradujących osobników, zwłaszcza w świetle uchwalonego niedawno prawa dotyczącego związków partnerskich homo sapiens i Innych Istot (w tym drobnoustrojów, gdyż odstąpiono od zabobonu klasyfikacji partnerów) i ich oczywistych praw do adopcji potomstwa na życzenie. Dodała, że nazwa imprezy w świetle faktów powinna brzmieć raczej Euroshame.
I tylko w katakumbach nadwiślańskich odbywały się modlitwy w ramach trzydniowego Miserere, które ogłoszono w archidiecezji na wieść o paradzie. Staruszek z siwą, przerzedzoną brodą aż do pasa, skończywszy przebłagalny różaniec, czytał zebranym szeptem więzienne zapiski kardynała sprzed ponad 150 lat: „(…) Może mi to imponować, jak matołom imponuje „Dom Kultury”. Ale tylko dlatego, że nie widzieli pół tysiąca stupiętrowców stłoczonych na jednej wysepce Manhattan (…)”…
Wziął głębszy oddech i czytał dalej: „Modlę się za kapłanów archidiecezji, a zwłaszcza Stolicy. Bóg najbardziej ich doświadczył; pozwolił zburzyć ich świątynie, a dziś każe im podwójnie się męczyć – przez budowanie domu duchowego i wśród podnoszonych z gruzów ścian i świątyń. Oby zrozumieli ten zaszczyt! Jak bardzo Bóg im zaufał, jak wielkiej wymaga ofiary! Oby poznali czas nawiedzenia swego. Przecież wymowa zburzonej Stolicy może poruszyć najbardziej bezmyślne serca. Te gruzy muszą przemówić do kapłanów jak do Jeremiasza wołały gruzy zburzonej Jerozolimy. Oby nie zamykali oczu na prawdę: Bóg wymaga od pasterzy i od owiec – oczyszczenia serc. Tak lękam się, by ten czas nawiedzenia nie minął. Odbudowa zabliźnia rany; miałyby pod nimi ukryć się dawne choroby? – Jak trudno przyznać się do tego, że nie jesteśmy bez grzechu, uznać, że Święty świętych ma prawo gniewać się nawet za drobne uchybienia. Chętnie drapujemy się w togi ofiar ludzkiej nieprawości, ale za ujmę sobie poczytujemy być ukarani przez Boga. Ile trzeba pokornej modlitwy by to uznać”…
Ciszę przerwał jazgot ryczących trąbek. Z udziałem prezydenta całej Europejskiej Unii Postępu rozpoczynała się wieczorna impreza „Dark City”. Gdy wszystko ucichło tuż przed świtem, rzeka uniosła ostatnie słowa: Vexilla Regis prodeunt – Fulget Crucis mysterium, Qua vita mortem pertulit, Et morte vitam protulit …O Crux ave, spes unica, Hoc Passionis tempore Piis adauge gratiam, Reisque dele crimina…
Wojciech Popiela