Konkurs na tekst o kapitalizmie dobiegł końca. Czas na wyniki.
Na konkurs wpłynęło 7 prac. Ich poziom był zróżnicowany, niemniej jury nie miało większych problemów z podjęciem z decyzji jeśli chodzi o przyznanie pierwszych nagród. Znacznie trudniej było z dalszymi miejscami. Ostatecznie jury w składzie: Jan M. Małek (Fundacja PAFERE), Paweł Sztąberek (Prokapitalizm.pl) i Michał Nawrocki (Prokapitalizm.pl) doceniając wartość nadesłanych artykułów postanowiło przyznać dodatkową pierwszą nagrodę oraz dodatkowe jedno wyróżnienie.
Ostateczne wyniki:
Zwycięzcami konkursu, czyli dwie pierwsze równorzędne nagrody, otrzymali:
Paweł Siek za artykuł „Człowiek przyszłością kapitalizmu”
Maciej Bukowski za artykuł „Kapitalizm z szerszej perspektywy”
Drugie miejsce zdobył:
Mateusz Teska za artykuł „Kapitalizm kontra socjalizm”
Trzecie miejsce zdobył:
Rajmund Pollak za artykuł „Agonia kapitalizmu i narodziny konsumpcjonizmu”
Wyróżnienie otrzymała:
Barbara Kamińska za artykuł „Amputacja niewidzialnej ręki rynku”
Pozostali uczestnicy konkursu, Norbert Gałązka oraz Maciej Tomaszewski znaleźli się na miejscach poza klasyfikacją, niemniej również otrzymają upominki książkowe za sam udział w konkursie. Będzie to wydana w formie książkowej przez Wydawnictwo PROHIBITA praca magisterska Ludwika Papaja „Koncepcja człowieka w pracach Ludwiga von Misesa”. Praca ta zdobyła I miejsce w II edycji konkursu Magister PAFERE.
* * *
Prace Pawła Sieka i Macieja Bukowskiego najpełniej ujmują istotę problemów zasugerowanych w temacie konkursu.
Paweł Siek koncentruje się na roli i miejscu jaką w kapitalizmie odgrywa najważniejszy jego podmiot czyli człowiek. Zauważa, że „kapitalizm jest jedynym systemem ekonomicznym, w którym osoba ludzka ma możliwość kreacji rzeczywistości w której istnieje”. Zwraca ponadto uwagę na znaczenie etyki w przedsięwzięciach rynkowych, twierdząc że żadne działanie nie może się odbywać w próżni etycznej. „Osoba dojrzała widzi w istniejących prawach czy normach nie tyle ograniczenie własnej wolności lecz pewną drogę, na której dokonuje się współistnienie z innymi członkami społeczności. (…) Zmysł społeczny, jakim charakteryzuje się kapitalizm, jest integralną cechą człowieka” – pisze Paweł Siek.
Maciej Bukowski skupia się nie tylko na różnicach pomiędzy kapitalizmem a socjalizmem, ale przedstawia również rys historyczny, jak kształtował się kapitalizm. Opisuje teraźniejszość, by wreszcie zastanowić się nad przyszłością kapitalizmu. „Mam nadzieję, że ludzie tak samo znużą się wszechobecną polityką interwencjonistyczną i będą wypatrywać alternatywy. Taką szansę neoliberalizm otrzymał właśnie w latach 80-tych XX wieku, więc dlaczego nie miałoby się to powtórzyć?” Autor liczy, że pojawią się wreszcie prawdziwi przywódcy, którzy zdołają obudzić naród i że klasyczni liberałowie będą odgrywać wśród nich wiodącą rolę.
Druga nagroda przypadła Mateuszowi Tesce. Autor w przejrzysty sposób rozpatruje zagadnienie kapitalizmu na kilku płaszczyznach, również w odniesieniu do bieżącej polityki partyjnej. Rozróżnienie między kapitalizmem a socjalizmem, choć może się wydawać zdawkowe i powierzchowne, ukazuje podstawowe cechy kapitalizmu, jako systemu, które stwarza szanse do rozwoju… Autor dodaje jednocześnie, że kapitalizm niczego nie gwarantuje, w przeciwieństwie do socjalizmu, który zapewnia cały pakiet świadczeń socjalnych. Szkoda, że Autor bardziej nie rozwinął tego tematu i nie spróbował rozpatrywać kapitalizmu od innej strony, jako właśnie tego systemu, który bardzo dużo ludziom gwarantuje, np. wolność, równość wobec prawa, swobodę zawierania umów, ochronę własności, wolność działalności gospodarczej itp…
Najwięcej kontrowersji w ocenie wzbudziła praca Rajmunda Pollaka. Obfitujący w szereg sprzeczności tekst, pełen pojęciowych galimatiasów, zawierał jednak sporo interesujących informacji dotyczących początków tzw. transformacji ustrojowej, nieznanych wielu czytelnikom. Autor, chyba nie do końca w sposób zamierzony, pokazał czym kapitalizm nie jest i jak nie powinna wyglądać prywatyzacja państwowego przedsiębiorstwa. Ocenę artykułu Rajmunda Pollaka dokonaną przez p. Jana M. Małka zamieszczamy w osobnym artykule.
Także praca Barbary Kamińskiej, choć momentami nieścisła jeśli chodzi o definicję niektórych pojęć (być może spowodowane to było chęcią poruszenia zbyt wielu zagadnień naraz), pokazuje jej zaangażowanie w dążeniu do prawdy na temat przyczyn ostatniego kryzysu finansowego i roli jaką rzekomo odegrał w nim kapitalizm. Autorka słusznie obawia się, że w wyniku kryzysu wciąż realizować się będzie jakieś eksperymenty w rodzaju „trzeciej drogi”, szukać się będzie czegoś między kapitalizmem a socjalizmem. Za to dążenie do poznania prawdy jury podjęło decyzję o przyznaniu wyróżnienia. Portal Prokapitalizm.pl ufundował w związku z tym dodatkową nagrodę w postaci książki Richarda Pipesa „Własność a wolność” (poza upominkami książkowymi przewidzianymi dla każdego uczestnika).
Również artykuły, które znalazły się poza „podium” zasługują na uwagę. Norbert Gałązka bardzo słusznie zwraca uwagę na niedostatki edukacji ekonomicznej w systemie polskiego szkolnictwa, natomiast Maciej Tomaszewski trafnie stwierdza, że dobrobyt, bogactwo, czy – mówiąc bardziej przyziemnie – „półki pełne towarów” to zasługa właśnie kapitalizmu. Jednak Autorzy, choć – wydaje się – świadomi szkodliwości państwowego interwencjonizmu, dopuszczają go, zalecając – jak Maciej Tomaszewski – poszukiwanie „złotego środka”, bądź – jak Norbert Gałązka – tworzenie nowych urzędów, które miałyby ułatwić życie przedsiębiorcom. Czy aby na pewno ma to coś wspólnego z kapitalizmem i czy tędy droga?
* * *
Wszystkim uczestnikom konkursu serdecznie dziękujemy! Dziękujemy także sponsorom nagród. Przypominamy, że oprócz portalu Prokapitalizm.pl fundatorami nagród byli: Fundacja PAFERE i Wydawnictwo WEKTORY. Dziękujemy również Wydawnictwu PROHIBITA, że zgodziło się współfinansować dodatkową pierwszą nagrodę tj. „Dzieła zebrane” Frederica Bastiata, oraz Fundacji PAFERE za przeznaczenie dodatkowych filmów składających się na pierwszą nagrodę. Przypominamy również, że zwycięskie prace tj. pp. Pawła Sieka i Macieja Bukowskiego opublikowane zostaną w kwartalniku Fundacji PAFERE „IDEE” oraz na stronie internetowej Fundacji PAFERE.
Oprac. Paweł Sztąberek
Gratuluję wszystkim wyróżnionym i również dziękuję za wyróżnienie. 🙂 I do następnych tekstów. 😉
Za definicję „społecznej gospodarki rynkowej” w której stawia się ją obok trzeciej drogi powinna być dożywotnia dyskwalifikacja z ekonomii 🙂
Gratuluję uczestnikom i nagrodzonym. Szkoda, że tylko było 7 prac, a nie 77.
A według mnie dyskwalifikacja należy się za nie myślenie i brak samodzielności w wyciąganiu wniosków. 🙂
czyli dla Pani za bezmyślne umieszczenie społ. gosp. rynkowej obok trzeciej drogi, co próbują robić so called uczelniani ekonomiści.
To jest miła niespodzianką, że moja praca znalazła uznanie wśród Jurorów. Dziękuję za wszystkie uwagi i udział w dyskusji. Piszę obecnie drugą własną powieść ( pierwsza pt. : „Siła przebicia” została wydana w 2000roku) i każdy głos krytyczny analizuję, choć nie z każdą opinią się zgadzam .
Dzisiaj jest dla mnie zaszczytem przeczytać własne nazwisko w gronie laureatów konkursu, ale równocześnie dopinguje mnie to, do jeszcze staranniejszej pracy nad następnymi tekstami, które będę starał się w przyszłości redagować.
Pozdrawiam Redakcję portalu „PROKAPITALIZM.pl” i wszystkich czytelników
Rajmund Pollak
@kamil
Eh znowu ta niemiecka społeczna gospodarka rynkowa w której ponoć nie było publicznego budownictwa mieszkaniowego…
Panie Wiktorze – czyżbym nie wyjaśnił pewnych spraw? Jeśli nie, to przepraszam, pilny student broni licencjatu:
1) Budownictwo nie było całkowicie publiczne
2) To, że wiele mieszkań budowały tzw. komuny, wynikało np. ze zniszczeń wojennych i przesiedleń.
3) do budownictwa publicznego, tak samo jak do znajdującego się w państwowych rękach sektora wydobywczego i po części hutniczego, Ludwig Erhard odnosił się sceptycznie. Jest w książce „Wohlstand für Alle” fragment o tym – dynamika rozwoju wszystkich sektorów niemieckiej gospodarki znacznie wyprzedzała dynamikę ww. sektorów
4) Za Ludwiga Erharda wprowadzono ubezpieczenia społeczne, co było jawną sprzecznością ze społeczną gospodarką rynkową i ordoliberalizmem w ogóle. żaden z teoretyków ordoliberalizmu, konstruktorów SGR tudzież jej wykonawców nie proponowali i nie pochwalali takiego rozwiązania, z Erhardem włącznie. Cały szereg socjalnych rozwiązań wprowadzał Adenauer, który był wszystkim, ale na pewno nie wolnorynkowcem.
5) jeśli znajdzie mi Pan rejon wolny w 100% od państwowych interwencji w ekonomii…
6) ordoliberalizm nie wyklucza państwowej działalności ekonomicznej – sprzeciwia się jej dotowaniu oraz funkcjonowania jako monopol na rynku. Ponadto, nawet dzisiaj w socjalistycznych Niemczech jest więcej „prywaciarstwa” w budownictwie, niż w Polsce było kiedykolwiek. Warto to przemyśleć, Panie Wiktorze, jak to się ma z punktu siedzenia Polaka.
Tymczasem przed kilkoma chwilami przeczytałem, że pewna znów w Warszawie nastąpi podwyżka użytkowania gruntów wieczystych. Biorąc pod uwagę, że fotel prezydencki zajmuje liberalna i wolnorynkowa przedstawicielka władz (bo to zapewne od jej podpisu zależą te kwestie) będzie się działo. Niech mi ktoś powie, że to nie agonia kapitalizmu!!! Pewnie jakiś Niemiec chce budować interes!!! Do dupy z takimi rządami Ratusza!!!
@ kamil
Ad 1
A czy ja pisałem że było całkowicie publiczne? Nie pisałem.
@wiktor
Ad1
To więc istniały mechanizmy rynkowe! Więc po co mi Pan o tym wspomina?
Człowiek przyszłością kapitalizmu.
Kapitalizm przyszłością człowieka.
Przyszłość:człowiek kapitalny.
Kaganek oświaty niesiony pod strzechy:)Idea stała się ciałem:)
Wspaniałe.Wielkie.Zachwycające…
Teraz, kiedy znamy całą prawdę… pozostaje już tylko zaśpiewać(na dowolnie wybraną melodię ludową):
Oczom przyjemnie
Sercu radośnie
Gdy człowiek szczęśliwy
a kapitał rośnie:)
Zasłużona I nagroda.
Comments are closed.