Ksiądz Małkowski – wróg

Po wywiadzie udzielonym przez ks. Małkowskiego serwisowi Prokapitalizm.pl liczni komentatorzy wysyłają autora wypowiedzi a i publikujących wywiad do psychuszki – tak po sowiecku. Roi się od zarzutów tym częściej im więcej mediów podaje – z różnym komentarzem – informacje o tej rozmowie.

Generalnie zarzuca się mu samo to, że „można tak uważać”. To podobne do oburzenia na film-reportaż Solidarni 2010. To prawdziwy skandal, że wszyscy nie uważają tak samo jak chce np. chwilowo oddelegowana do rządzenia formacja czy redakcja którejś z gazet. A przecież „wiadomo”, że po pierwsze Rosja okazała, jak to przyjaciele, wszelką pomoc (nawet po paru miesiącach obiecała, że okryje i ogrodzi resztki rządowego, polskiego samolotu zamiast go zwrócić właścicielowi!), a po drugie, że „Polska zdała egzamin” i nawet już między oknami wisi kamienna tablica informująca, że wielu ludzi stało w stolicy na ulicy.
Szczęśliwie dla obiektywizmu w ocenie bieżących działań nigdy nie byłem fanem polityki zmarłego prezydenta i jego partii, a nawet uważałem ją za wysoce szkodliwą. I tak jak przy poprzedniej tu zadumie nad „kwestią krzyża” tak i teraz dumając nad prawem do wypowiadania opinii przez ks. Małkowskiego trafiłem na znanego historyka, pana Cenckiewicza. To co znalazłem jest o tyle ciekawe, że czasami zmieniają się znacząco scenografie państw i ustrojów, ale metody zmieniają się niewiele. Dobrze to zobaczyć by o tym pamiętać.


Opowiem to tak… Ks. Józef Nowakowski prowadził oddział Prymasowskiego Komitetu Pomocy dla Osób Represjonowanych. Po uprowadzeniu ks. Jerzego Popiełuszki – przyjaciela ks. Małkowskiego – agent SB, wyniesiony w awansach ksiądz, za SB-ckie pieniądze zwrócił uwagę oficerowi prowadzącemu na niepokojącą propozycję i wystąpienie ks. Józefa Nowakowskiego: „wymieniony zapowiedział, że przygotuje pismo do miejscowych władz o zezwolenie na postawienie krzyża w miejscu porwania ks. Popiełuszki w Górsku. Dokument ten mają podpisać wszyscy księża z Torunia. W przypadku, gdyby władze nie wyraziły zgody – zdaniem ks. Nowakowskiego – krzyż należy postawić nielegalnie, a gdyby został on usunięty, należy postawić kolejny.”

Tak to było niegdyś. Księża stali na czele akcji stawiania krzyża, a jak się władza nie zgodzi – to nielegalnie. A jak usuną – to postawimy kolejny. No, ale to była zła władza i chodzące ekspozytury Watykanu. Nie to co władza demokratyczna teraz – krynica dobroci i miłości.
Agent ten – jeszcze niedawno (czy i obecnie?) ulokowany na wyżynach stanowisk diecezji gdańskiej – przekazał w tym samym czasie informacje o autorytecie, jakim w Warszawie cieszy się przyjaciel ks. Jerzego – ks. Stanisław Małkowski, bohater najnowszych wydarzeń i tej refleksji, którego określił mianem człowieka o „silnym sfanatyzowaniu religijnym, wroga socjalizmu, pragnącego podzielić los ks. Popiełuszki”.
I tak się złożyło po latach, że ten „wróg socjalizmu” znalazł obecnie miejsce na wypowiedź dla portalu Prokapitalizm.pl…
Agent, których obecnie z pewnością żadna z wielu służb zatrudniających ponoć łącznie ok. 100 tysięcy samych funkcjonariuszy nie ma…, nie odpuścił zleconej sprawy. Nadzorował bieg wydarzeń w sprawie inicjatywy pomnikowej ks. Nowakowskiego. Interesował się miejscem ustawienia pomnika i jego kształtem. Dostał rozkaz by wejść w skład komitetu budowy pomnika powołując się na swoje kompetencje z zakresu sztuki sakralnej. Miał odpowiednio wpłynąć na zmianę projektu, a przede wszystkim rozmiaru pomnika. Pomnik życzeniem SB miał być niski, bo jak już obecnie wiemy od afgańsko-angielsko-amerykańsko-polskiego mistrza elegancji Radka Sikorskiego: „można być niskim, ale nie małym”.

Przy stosownej okazji agent w sutannie czy już garniturku a`la „zachodni” ksiądz oświadczył, że nie wyobraża sobie w lesie pomnika o wysokości 20-metrowej. Dodał, że właściwa ekspozycja takiego dużego obiektu wymaga odpowiedniej przestrzeni, co w konkretnej sytuacji będzie wymagało wycięcia znacznego obszaru lasu i jest sprawą wątpliwą, czy na taką koncepcję wyrażą zgodę władze.
Jak przystało na opłacanego pachołka służb, kiedy w ciągu kilku tygodni zmienił się nieco projekt pomnika, który miał przedstawiać ks. Popiełuszkę przypominającego Chrystusa Frasobliwego, agent w sutannie znów zareagował „fachową” poradą. Zauważył, że postać Chrystusa Frasobliwego na Pomorzu jest mało znana, nie ma tradycji i dlatego jego zdaniem bardziej właściwa byłaby inna koncepcja, np. Matki Boskiej opłakującej śmierć syna.
Zwyciężyła wersja pomnika – upadającego krzyża oddalonego od drogi i schowanego nieco w lesie. Ani nawet „kamulków” przywiązanych u stóp krzyża – nic odważnego. Nie to co teraz: bagnety sowieckie wychodzące z ziemi w Ossowie na zlecenie władz w Polsce… Na wieczną cześć i chwałę najeźdźcom spod czerwonej gwiazdy, albo wg wersji Rady Ochrony Pamięci (sic!) Walk i Męczeństwa (Bartoszewski – austriacki nekrofilolog i Kunert) spod  krzyża prawosławnego. Jak w sowieckim dzienniku „PRAWDA”, w którym wszystko było kłamstwem.
Gorliwy agencik, ksiądz donosiciel, odrysował i przekazał bezpiece szkic upadającego krzyża. Droga do jakiegoś upamiętnienia miejsca porwania ks. Popiełuszki była jednak jeszcze długa. Władze nie chciały w tym miejscu jakiegokolwiek symbolu, który przypominał o tej zbrodni. Dlatego też „nieznani sprawcy” niszczyli okalające szosę krzyże i kwiaty.

Teraz takie rzeczy robi się nadal, w nocy. Tyle, że żyjemy w wolnym kraju więc nie tam żadni nieznani sprawcy, tylko oddelegowane oficjalnie służby mundurowe i odziane cywilnie, a i przodownicy pracy „społeczeństwa obywatelskiego” podają imię i nazwisko i występują w mediach jako organizatorzy „spontanu”.
Jak na tak odległe wydarzenia zaskakująco podobne metody, prawda?
„Nawet nie czuję do nich złości. Czuję tylko jakiś żal. Jak tak można, w tej samej Ojczyźnie. Czy to są jeszcze Polacy? Czy można tak się zaprzedać?” – pisał w swoim dzienniku ks. Jerzy Popiełuszko w styczniu 1984 r.
Czy i tym razem ks. Małkowski zostanie oddelegowany na cmentarz na Wólkę Węglową czy laska pasterska i kij poślą gdzieś głębiej?
Czy przypuszczenia i tezy zawarte w wywiadzie znajdą zaprzeczenie w dowodach? Czy tak obrazoburcze przypuszczenia i tezy wolno stawiać głośno i publicznie? Te o locie podpitych samobójców rozkazujących walić debeściarsko w ziemię z maksymalną prędkością na złość partii rządzącej i Rosji, żeby tylko popsuć stosunki przyjacielskie – wolno.
A inne, spowodowane wirusem smoleńskim, „rusofobiczne”, „antyrządowe” i „propisowskie” czy mówiące o krzywoprzysięstwie prezydenta i jego ekskomunice? Obowiązuje jeszcze artykuł 54 konstytucji różowo-czerwonej koalicji brzmiący wielkodusznie: „Każdemu zapewnia się wolność wyrażania swoich poglądów oraz pozyskiwania i rozpowszechniania informacji”?
Póki obowiązuje – wyrażajmy, pozyskujmy i rozpowszechniajmy. Na różne tematy. Byle ku prawdzie. Stąd zapewne oddanie głosu silnie oddanemu religii, wrogiemu socjalizmowi i pragnącemu umrzeć za wiarę księdzu. Swoją drogą – przypadki tak charakteryzowanych księży jeszcze istnieją?
Wojciech Popiela
Foto. PSz