Leksykon wiedzy o New Age ojca Posackiego

„Neospirytyzm i pseudopsychologie” ojca Aleksandra Posackiego, wydane przez wydawnictwo M, to wbrew pozorom (edycji kieszonkowej) publikacja naukowa, trudna i zawierająca ogromną ilość informacji.
Tematem publikacji są nowe formy usług, idei, popkultury i religii, które pod pozorem pseudonaukowej nomenklatury ukrywają okultyzm prowadzący do destruktywnej działalności demonów. Czyli całe ezoteryczne szambo wypełniające pustkę zlaicyzowanego świata z którego wydarto katolicyzm i wyrastający z niego realizm.

Autor, specjalista walki z okultyzmem, przybliża czytelnikom: spirytyzm (kontakt z demonami udającymi zmarłych), neo spirytyzm (ukrywający demoniczny charakter praktyk), krypto spirytyzm (przedstawiający praktyki okultystyczne jako formy psychoterapii), szamanizm, postać Aleistera Crowleya (inspiratora współczesnego satanizmu) i jego naukę (zachęcającą do wyzwolenia z moralności), obecność idei i rytuałów satanistycznych w psychoterapiach, wykorzystanie przedefiniowanej terminologii w propagowaniu kłamstw New Age, okultystyczną tożsamość neo spirytyzmu dostosowaną do zlaicyzowanego społeczeństwa, wszelkie praktyki otwierające na demony, formy opętań, channeling (bycie przekaźnikiem dla demonów udających duchy czy kosmitów).
„Neospirytyzm i pseudopsychologie” zawiera też informacje o promocji neo spirytyzmu przez popkulturę (opis zawartych treści i ich okultystycznego charakteru): książek Dana Browna, Paulo Coelho, Lovecrafta i jego kontynuatorów, cyklu książek o Harrym Potterze, treści okultystycznych zawartych w manga i anime, wschodnich sztukach walki i utworach do nich się odwołujących. Promocji wampiryzmu w popkulturze: w cykl Zmierzch Stephenie Meyer, oraz w cykl Harry Potter Joanne Kathleen Rowling.
Ojciec Aleksander Posacki w swej pracy omówił też wszelkie niebezpieczeństwa płynące ze zjawisk: fascynacji wampiryzmem, UFO, przebywania poza ciałem, transkomunikacji (rozpropagowanej przez posoborowego księdza Francois Brune), pisma automatycznego (wykorzystywanego w opętaniu fałszywej mistyczki Vassui Ryden), ksiąg opartych na channelingu (Uranii, Cudów, Wiedzy), okultystycznych kłamstw o aniołach.
Duchowny pisząc o szamanizmie (polegającym na uzależnieniu szamana od demonów) stwierdził że jest on „bardziej niebezpieczny niż myślał Wojciech Cejrowski, odwiedzając szamanów w Ameryce Południowej i beztrosko propagujący tę ideologie i praktykę”. Zdaniem ojca Aleksandra Posackiego Wojciech Cejrowski „pomimo iż deklaruje się jako wierny katolik (…) promuje bezpośrednie kontakty z szamanami czy czarownikami, które mogą być bardzo niebezpieczne”. „Cejrowski przedstawia kontakty z szamanami jako coś naturalnego i bezpiecznego (…) Taka jest właśnie cecha neoszamanizmu, oswajanie go z duchem czasu”. Duchowny stwierdza też że szkoda że Wojciech Cejrowski ukrył przed swoimi widzami własne problemy „które z pewnością pojawiły się w konsekwencji owych nierozważnych i niebezpiecznych duchowych eksperymentów”. „Dotyczy to też Beaty Pawlikowskiej [byłej partnerki życiowej Cejrowskiego] które promuje podobne kontakty z szamanami”.
Czytelnicy „Neospirytyzmu i pseudopsychologii” dowiedzą się też o szkodliwości: narkotyków (otwierających na demony), popkultury (destruktywnej roli muzyki rockowej, metalu, techno, promocji satanizmu w muzyce). Zdaniem ojca Aleksandra Posackiego „muzyka jest narzędziem komunikacji zdolnym do kształtowania myślenia, zachowań i postaw osób, które ją słuchają. Prowadzi do ludzkiej podświadomości idee, które człowiek przyjmuje za swoje, nie zdając sobie sprawy z tego, jak bardzo są one szkodliwe i niebezpieczne”.
Duchowny w swej pracy zwraca też uwagę na szkodliwość: parapsychologii, idei Junga, filozofii tzw „pozytywnego myślenia”, metody Silvy, programowania neurolingwistycznego, metody Berta Hellingera, psychologi zorientowanej na proces, kinezjologii edukacyjnej, terapii Gestalt, teorii dzieci indygo, wszelkich form transów, enneagramu, wykorzystywania „duchów przewodników”, jogi, medytacji, medytacji transcendentalnej, kundai jogi, aikido, homeopatii, osteopatii, środowiska Bruno Groeninga. Tekst książki kończą informacje o egzorcyzmach, oraz dwa teksty innych autorów o spirytyzmie (przedstawiające historie i nauczanie katolickie o spirytyzmie.
We wszystkich opisywanych zjawiskach ukazana jest ich: sprzeczność z chrześcijaństwem (często pomimo że uczestnicy tych działań zarzekają się o braku sprzeczności), przedefiniowaniu terminologii katolickiej dla celów okultystycznych, nienaukowość okultystycznych patologii, promowania irracjonalizmu i uleganiu emocjom, odrzucania roli rozumu, redukowania wyjątkowości człowieczeństwa,
Jan Bodakowski