Monopol na gry hazardowe w Polsce: Plusy i minusy

Monopol definiuje się jako wyłączne posiadanie i kontrolę podaży w obrocie usługą lub towarem. W ekonomii monopol rządowy w podobny sposób oznacza, że rząd jest gospodarzem wyłącznej własności produktu lub usługi. Produkt lub usługa, które zostały zmonopolizowane, nie mogą być dystrybuowane ani sprzedawane przez żadną inną osobę. Wynikające z tego implikacje konkurowania z rządem są karane z mocy prawa. W związku z tym monopol hazardowy pozwala rządowi zarządzać i kontrolować wiele aspektów hazardu i przepisów w Państwie.

Jak to działa?

Monopol hazardowy to termin, który wielu słyszało, zwłaszcza inwestorów zainteresowanych lukratywnymi możliwościami na arenie hazardowej. Rządy z tego rodzaju monopolem tworzą prawa i ustawodawstwo skierowane w szczególności na hazard. Przepisy te mają na celu kontrolowanie działalności hazardowej w całości. Ponieważ monopole w naturalny sposób ograniczają wybór konsumentów, nie dziwi fakt, że być może połowa graczy danego kraju, w którym jest monopol, zdecyduje o grze na międzynarodowych stronach internetowych, które będą bardziej atrakcyjne — ponieważ te będą oferować bardziej konkurencyjne stawki wejściowe lub większą ofertę gier.

Pamiętajmy, że gry hazardowe to działalność inspirowana przez konsumentów, która jest skuteczniej regulowana, gdy popyt konsumentów jest zaspokajany w bezpieczny i skuteczny sposób. Właśnie dlatego zdecydowana większość europejskich krajów już jakiś czas temu odrzuciła monopole na rzecz regulacji hazardu online opartej na wielu licencjach. Licencjonowanie wielokrotne umożliwia firmom hazardowym, które spełniają surowe wymogi regulacyjne określone przez odpowiednie organy krajowe, świadczenie swoich usług w danym kraju — oferując graczom różnorodność produktów i lepszych wyborów, których szukają, oraz zachęcając ich do grania na regulowanych rynkach.

Jakie są minusy?

• Monopol może skutecznie ograniczać konkurencję, ponieważ wiele kasyn, które posiadają monopol, będzie dążyło do wewnętrznych oszczędności kosztów, ale nie do oszczędzania pieniędzy graczy. Robi się to, aby zwiększyć własną marżę zysku. Jeśli oferują usługi, które są jedynymi dostępnymi na rynku, użytkownicy będą z tego korzystać, aby mieć do nich dostęp.

• Kolejnym minusem jest ograniczanie innowacyjności, ponieważ jedynym sposobem, aby naprawdę konkurować z monopolistą, jest stworzenie konkurencyjnego produktu, który jest bardziej innowacyjny niż ten, który już jest na rynku. Ponieważ ten akt badań i rozwoju wiąże się z kosztami, konkurencyjna innowacja naturalnie jest ograniczona, ponieważ nikt inny nie ma takich samych zasobów, z których mógłby korzystać jak biznes z monopolem. Oznacza to, że większość innowacji w tej dziedzinie jest napędzana przez wymagania rynkowe, a nie przez pomysłowość. Przykładem może być sytuacja, kiedy polskie kasyno do gry w euro zostanie wyeliminowane, ponieważ monopolista nie wprowadzi takiej usługi i skutecznie uniemożliwi to innym mniejszym kasynom, ta sytuacja może spowodować znaczący spadek zainteresowania i upadek całej branży.

• Monopole mogą mieć dowolną skalę. Gdy istnieje lokalny monopol może nie być zachęty do utrzymywania tej samej jakości gier, lub funkcji, które one oferują. Jeżeli monopolista nie będzie dążył do zwiększenia usług, cała branża mocno na tym ucierpi, co będzie dążyło do braku zainteresowania ze strony klientów.

• Poziomy wyjściowe można kontrolować, aby sztucznie manipulować niedoborem. Gdy brakuje towarów lub usług, ich cena w naturalny sposób rośnie. Firma, która ma monopol, jest w stanie sztucznie ograniczać produkty, które trafiają na rynek, co powoduje niedobór na podstawie ich działania bardziej niż wymagania rynku. W zamian ceny naturalnie rosną z powodu popytu więc biznes z monopolistą może osiągać większe zyski

Jakie są plusy?

• Monopol jako opieka nad obywatelami. Chociaż wielu może się z tym nie zgodzić, rządy stosują to podejście monopolu, ponieważ twierdzą, że mają na uwadze dobro swoich obywateli. Można to udowodnić na różne sposoby, w tym na kontrolę samego hazardu jako występku.

• Często zauważa się, że u niektórych osób może rozwinąć się chęć zostania chronicznym hazardzistą. Jest to odstępstwo od tego, co można teraz nazwać odpowiedzialnym zachowaniem hazardowym. Monopol hazardowy może pozwolić rządowi na kontrolowanie kierunku, w jakim hazard zmierza, aby skutecznie walczyć z tym problemem. W związku z tym monopolista może potencjalnie zniechęcać do hazardu i utrzymywać graczy, w granicach odpowiedzialnego hazardu. Ten ruch pozwala rządowi na skuteczne pobieranie podatków i czerpanie korzyści z przedsięwzięć hazardowych na terytorium kraju. Ustawodawstwa, które przewidują wysokie opodatkowanie, a także liczne ulgi, mogą zostać przyjęte w celu dalszego wspierania tego programu. Warto zauważyć, że wiele skandynawskich krajów takich jak Norwegia, w pełni wykorzystuje monopol hazardowy.

• Monopole krajowe mogą stać się dominujące na własnym terytorium, a następnie penetrować rynki zagraniczne, przynosząc krajowi cenne dochody.

• Wysokie poziomy zysków pobudzają inwestycje w badania i rozwój, więc innowacje są bardziej prawdopodobne w przypadku dużych przedsiębiorstw, ta innowacja może doprowadzić do niższych kosztów niż na konkurencyjnych rynkach, a firmy potrzebują dominującej pozycji, aby podnosić ryzyko związane z innowacjami.

Podsumowanie

Plusy i minusy monopoli pokazują, że wiele zalet lub wad, których można doświadczyć, opiera się na wewnętrznej etyce zaangażowanej firmy. Niektóre kasyna mogą chcieć inwestować z wyższymi zyskami, podczas gdy inne mogą po prostu gromadzić zyski i odmawiać zwiększania jakości oferowanej graczom. Dlatego tego typu sytuacja w branży hazardowej może być często krucha i niebezpieczna. Monopole zajmują bardzo silną pozycję na rynku, ale ich struktura jest często krucha, co może zagrażać nowym podmiotom. Ze względu na szybki rozwój technologiczny trudno utrzymać monopol na długi czas. Wyłącznie członkowie powinni również brać pod uwagę producentów gier lub innych usług, które są oferowane w kasynach. Tam większe braki mogą rozpuścić całą strukturę monopolu. Monopole tworzone przez państwa i rządy wytwarzają dobra i usługi dla społeczeństwa i nie są zaprojektowane do maksymalizacji zysków, jak robią to firmy prywatne.

Ekskluzywny produkt jest wyjątkowy, co oznacza, że ​​nie ma bliskich substytutów. Jednocześnie kupujący nie mają wystarczającego wpływu na podaż, aby kształtować cenę. Dlatego monopol kontroluje cenę i ustala ją według własnego uznania.