PiS-owska "dobra zmiana" – od optymizmu do agonii

Odnieść można wrażenie, że tempo „dobrej zmiany” w ostatnich tygodniach wyraźnie spadło. Rząd PiS jest obecnie jakby w fazie chwalenia się dotychczasowymi osiągnięciami, bądź poprawianiem tego, co zrobił. Czy stanie się tak też z nowelizacją ustawy o IPN?

Najwięcej chwali się ostatnio minister Rafalska. Jest ona dumna z tego, że Polska zaczyna wychodzić na czoło państw, które najwięcej „środków publicznych” przeznaczają na potrzeby rodziny. Jednocześnie dane GUS-u już drugi miesiąc z rzędu informują, że coraz mniej Polek garnie się do pracy. Warto jednak zdawać sobie sprawę, że dotyczy to zwłaszcza tych, które i tak zwykle nie pracowały, bo od lat wisiały na garnuszku opieki społecznej. Nie ma więc chyba specjalnie nad czym lamentować, bo w tym przypadku sytuacja jest i tak niereformowalna.

Premier Morawiecki, jak zwykle uśmiechnięty i pełen optymizmu. Ogłosił właśnie, że Zakłady Cegielskiego podpisały kontrakt na 500 mln zł (tak na marginesie – to prawie o połowę mniej niż zgromadziła swego czasu firma Amber Gold). Kto został klientem Cegielskiego? Firma PKP Intercity. Okazuje się więc, że świetny interes ubiły ze sobą dwie państwowe firmy. Ale nie dość, że państwowe czyli sterowane przez prezesów z politycznego nadania, to jeszcze będą mogły liczyć na wsparcie z funduszy z Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko. Fundusz ten to w sumie 8,5 mld euro. Można więc domniemywać, że lada moment wartość kontraktu pomiędzy Cegielskim a PKP Intercity wzrośnie kilkakrotnie (i prześcignie Amber Gold). Ciekawe, kiedy premier Morawiecki ogłosi kolejną fazę programu na rzecz zrównoważonego rozwoju – tym razem pod hasłem „Od elektromobilności do kolejnictwa!”, „Elektryczne auto w każdej wiosce!”, „Pociąg w każdej szkole!”. Czemu nie, skoro właśnie czytam, że nasz niedościgniony pasjonat lewicowego filozofa Pikkety’ego zapowiedział, że Polska gotowa jest płacić większą składkę do UE. Widać, premier Morawiecki ma dziwną skłonność do wdawania się w bezsensowne pyskówki nie tylko z jakimiś żydowskimi pismakami, ale także do skubania polskiego podatnika na rzecz „budowy wspólnego rynku” nawet w sytuacji, gdy nikt specjalnie tego od niego nie wymaga. Ale cóż, budżet aż puchnie od wpływów, a polskie rodziny nie nadążają z wydawaniem darowanych im przez rząd zasiłków… A i wizerunek rządu w świecie powoli zaczyna się poprawiać… Jednym słowem, wszystko idzie zgodnie z planem…

Ale to wszystko to póki co wieści optymistyczne. Tymczasem przeczytałem właśnie na jednym z portali, że trwa tzw. wygaszanie nowelizacji ustawy o IPN. Ma to być zrobione tak, żeby Polacy myśleli, że wstaliśmy z kolan i że „żydki już nam nie podskoczą”. Obawiam się jednak, że prawda może być zgoła odmienna. Nie tylko zostaniemy wdeptani w ziemię, ale jeszcze będziemy musieli odpalić haracz na rzecz „Przedsiębiorstwa Holocaust”, bo ono też, podobnie jak nasi ministrowie, nigdy nie może się wystarczająco nachapać. W tym potoku optymizmu jakim raczą nas rządowe media oraz wiecznie uśmiechnięta twarz premiera Morawieckiego, ktoś po cichu zakłada nam na szyję pętlę, która w odpowiednim momencie zostanie ostatecznie zaciśnięta. Jedyna nadzieja w tym, że „ludek PiS-owski”, gotowy łyknąć każdy bajer Kaczyńskiego, Macierewicza, Morawieckiego i spółki, a także rozpasana rządowymi programami socjalnymi reszta społeczeństwa polskiego (bo 2 mln obecnych u nas Ukraińców raczej to nie dotyczy) nawet nie zauważą swojej własnej agonii, a wraz z nią definitywnej klęski całego państwa.

Czyli, jakby nie patrzeć, nawet tu można się dopatrzyć plusów. Plusy ujemne wiecznie żywe!

ML